از حکیمی پرسیدند: اصل توبه چیست؟ پاسخ داد: پشیمانی است و نتیجه آن پشیمانی، اراده‌ای است که پدیدار می‌شود و نشانه این پشیمانی آن است که اندوه و حسرت او مداوم باشد؛ زیرا کسی که خود را در معرض هلاک ببیند، هیچ‌گاه از حسرت و اندوه جدا نیست.